قطع نامه
کنفرانس بررسی مشکلات معلولین و راه حل های آنها
هوتل انترکانتنینتل، کابل، افغانستان
26 قوس1393
جنگ و منازعات دوامدار، مشکلات و نابرابری های
اجتماعی، اقتصادی، تعلیمی، فرهنگی و سیاسی و ناکافی بودن پاسخگویی سیستم های صحی،
تعلیمی و تحصیلی، اقتصادی و کاریابی و غیر مناسب بودن اماکن و تآسیسات عام المنفعه
از جمله چالش ها و مشکلات جدی زندگی اشخاص دارای معلولیت در کشور می باشد.
معلولیت درکشور ما وهم درجهان یک موضوع حقوقی
و توسعه ای می باشد، بدون شامل سازی معلولیت، هیچ کشوری نمیتواند ادعای پیشرفت و تعهد
به انجام معیارهای حقوق بشر را
نماید.
بناً ضرورت جدی هست تا توجه عملی وحقیقی
رابرای اشخاص دارای معلولیت در کشورخود متمرکز نماییم تا
آنان درهمه موارد زندگی و فعالیت های
اجتماعی عضو فعال و مؤثر جامعه باشد.
در حالیکه دستاوردهای ده سال اخیر قابل تقدیر و
تشکر می باشد اما این را نیز خاطر نشان می سازیم که خدمات و سهولت ها بصورت فراگیر در همه
جا ارایه نشده است و مشکلات زیاد در زمینه فراهم سازی خدمات با کیفیت وجود دارد.
چالش های فعلی فرا روی اشخاص دارای
معلولیت در کشور قرار ذیل میباشند:
1. نبود اداره مستقل جهت ارایه خدمات برای اشخاص دارای معلولیت و ورثه شهداء
ومفقودین.
2. توجه کمتر دولت درارتباط به تمویل،
تجهیزوعملی ساحتن استراتیژی ها وپالیسی ها در فراهم سازی خدمات وتوجه خاص
برای تآمین نیازمندی های اشخاص دارای معلولیت.
3. تطبیق نامناسب و ناکافی ودرنظر نگرفتن تعهدات ملی
وبین المللی توسط دولت ، تمویل کنندگان،
سازمان ملل متحد و سایر نهادهای ذیربط.
4. کمبود ونبود پالیسی های همه جانبه در
ارتباط به مصوونیت اجتماعی
وحقوقی اشخاص دارای معلولیت درکشور.
5. نادیده گرفتن حقوق و نیازمندی های اشخاص دارای معلولیت و
موجودیت تبعیض در پالیسی ها و برنامه ها و قوانین موجود در کشور.
6. کمبود ویا نبود خدمات مورد نیاز به شکل فراگیر،همه جانبه و موازی در کشوربرای همه دسته های
اشخاص دارای معلولیت.
7. نادیده گرفتن و عدم تطبیق پالیسی های اصلی توسط خود تمویل
کنندگان در رابطه به معلولیت در کشور
8. اولویت نداشتن معلولیت در ادارات دولتی
9. کمبود اشخاص مسلکی و متخصص برای ارایه خدمات
برای اشخاص دارای معلولیت .
10. کمبود ونبود منابع ملی برای تمویل وتجهیز پروژه ها برای
اشخاص دارای معلولیت.
11. آگاهی ومعلومات کمتر درارتباط به حقوق وامتیازات
اشخاص دارای معلولیت درکشور توسط اراکین بلند رتبه.
12. به اساس دلایل گوناگون هماهنگی بین گروه ها و اتحادیه های
خود اشخاص دارای معلولیت در کشوروجود ندارد
13. توجه کمتر برای پایداری برنامه ها و پروژه
ها برای اشخاص دارای معلولیت درکشور توسط ادارات دولتی و غیر
دولتی
14. نبود هماهنگی مؤثر و دادخواهی منظم و مناسب در کشور در سطح
کل
ما اشتراک کنندگان کنفرانس " بررسی
مشکلات معلولین و راه حل های آنها " با توجه به وضعیت کنونی و مشکلات موجود بعد از
بررسی و شریک ساختن دیدگاه ها با هم و همچنان در نظر گرفتن نظریات اشتراک کنندگان
گروپ های مختلف کاری موارد ذیل را منحیث خواست های اساسی جامعه معلولیت در این قطع
نامه به خوانش می گیریم:
1.
توجه عملی و حقیقی
برای فهم، تطبیق و پیگیری پالیسی های ملی، قوانین خاص و عام و برنامه های درازمدت
و کوتاه مدت در عرصه معلولیت و در ساحات مختلف مانند: صحت، معارف، معیشت، مسایل
اجتماعی، ظرفیت سازی و توانمندسازی اشخاص دارای معلولیت
2.
طرح ایجاد، تعدیل ،
تصویب و تنفیذ قوانین مبتنی بر نیازمندی های اشخاص دارای معلولیت در کشورو شامل
سازی مفاد تمام کنوانسیون های حقوق بشری و بخصوص کنوانسیون حقوق اشخاص دارای
معلولیت
3.
تعیین بودجه ملی برای
ارایه خدمات به اشخاص دارای معلولیت در کشور
4.
ساختن برنامه های
طویل المدت برای توانمندسازی، بازتوانی اشخاص دارای معلولیت در کشور
5.
توجه عملی به قابلیت
دسترسی فزیکی و مناسب سازی محیطی توسط فرمان رییس جمهور و طرح ایجاد قانون دسترسی
فزیکی در کشور
6.
توجه خاص روی برنامه
واحد و قبول شده برای ظرفیت سازی اشخاص دارای معلولیت و سازمان های مدنی آنان
7.
سازمان ملل متحد و
تمام تمویل کنندگان باید توجه خاص و اصلی شانرا برای اشخاص دارای معلولیت داشته
باشند
8.
کمیته ملی دادخواهی
باید تقویت گردد و فعالیت های آن باید قوی تر و وسیع تر گردد
9.
فرصت های برای ایجاد
یک هماهنگی بهتر و مؤثر و عملی برای اتحادیه و گروه های خودیار اشخاص دارای
معلولیت در کشور
10.
ایجاد اداره مستقل،
متخصص و پاسخگو برای اشخاص دارای معلولیت در کشور
11.
تشویق رسانه ها،
سکتور خصوصی و جامعه مدنی برای اشتراک فعال در دادخواهی، آگاهی دهی و ظرفیت سازی
اشخاص دارای معلولیت و گروه های نمایندگی آنان
12.
وزارت خانه ها و
ادارات مربوط باید معلولیت را از جمله اولویت های درجه یک شان حساب نموده و گام
های عملی را در زمنیه بردارند
13.
ساختن مراکز خاص برای
بازتوانی و توانمندسازی اشخاص دارای معلولیت و بخصوص اشخاص دارای فلج نخاع شوکی و
سایر معلولیت های شدید
14.
در طرح تعدیل قانون
اساسی نیازمندی های همه گروه های اشخاص دارای معلولیت بصورت مناسب و حقوق محور در
نظر گرفته شود.
15.
ایجاد صندوق وجهی
برای اشخاص دارای معلولیت
16.
داشتن مشاور خاص رییس
جمهور در امور معلولیت
17.
دولت باید تمام زمینه
ها وفرصت های تعلیمی و تحصیلی را برای همه دسته های معلولیت از جمله معلولیت: بینایی،
شنوایی، ذهنی و فزیکی در همه سطوح مختلف فراهم نماید و توجه اساسی به تعلیمات
ابتدایی قبل از مکتب نیز برای کودکان دارای معلولیت و برنامه های سوادآموزی در نظرگرفته شود
18.
دولت باید ارقام
دقیق، درست و مورد نیاز را از تمام دسته های اشخاص دارای معلولیت در کشور فراهم
نماید
19.
دولت بخصوص نهادهای
ورزشی مانند کمیته المپیک و پارالمپیک باید توجه جدی به ورزش و تفریح برای اشخاص
دارای معلولیت داشته باشند.
20.
ایجاد مرکز تحقیقاتی
در رابطه به معلولیت ها در کابل
قطع نامه هذا رسماً
توسط هیئت اداری مشرانوجرکه به تمام ادارات ملی وبین المللی ارسال می گردد.
کابل، افغانسان
26 قوس 1393
نوت: قطع نامه توسط محترم راضی خان همدرد مشاور وزارت صحت عامه در ختم کنفرانس به خوانش گرفته شود. من هم یکی از اعضای پیشنویس قطع نامه بودم. این کنفرانس از طرف کمیسیون امور شهدا و معلولین مشرانو جرگه تدویر یافته بود. کمیسیون مستقل حقوق بشر نیز در خبرنامه اش این قطع نامه را نشر کرده است: http://www.aihrc.org.af/home/daily-reports/3799
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر