صحبت به نمایندگی از گروه هماهنگی نهادهای عرصه معلولیت بمناسبت روز جهانی اشخاص دارای معلولیت
به نمایندگی از گروه هماهنگی نهادهای عرصه معلولیت (DSCG) که متشکل از دهه ها مؤسسه و نهاد مختلف ملی و بین المللی و همچنان
تشکل های دادخواه، تسهیل کننده و هماهنگ کننده مانند: کمیته دادخواهی حقوق اشخاص
دارای معلولیت، شبکه بازتوانی مبتنی برجامعه افغانستان، گروه های کاری بازتوانی و معلولیت، معارف و
معلولیت و همکاری به قربانیان ماین ها که بیشترینه خدمات مورد ضرورت اشخاص دارای
معلولیت را در عرصه معلولیت در اقصا نقاط کشور با وجود مشکلات و چالش فراهم می
سازد، روز جهانی اشخاص دارای معلولیت را به تمام همنوعان دارای معلولیت، حاضرین
مجلس امروزی و رسانه های همیشه حامی معلولیت تبریک می گویم.
ما روز جهانی اشخاص دارای معلولیت را در حالی گرامی میداریم که مشکلات و موانع
پیش روی جامعه معلولیت هنوز پا برجا است و از مشکلات آنان چیزی کاسته نشده است و
بل هر روزه بدان افروده می شود. جنگ ها و منازعات مسلحانه یکی از عوامل عمده
معلولیت ها هم بصورت مستقیم و هم بصورت غیر مستقیم در کشور می باشد، اشخاص دارای
معلولیت یکی از قربانیان و متضررین جدی جنگ ها می باشد و از هر گروه دیگر کرده طعم
تلخ جنگ و نا امنی را چشیده است، و در ضمن نا امنی ، نبود صلح سراسری و تداوم جنگ باعث
می شود که خدمات بصورت مناسب به اشخاص دارای معلولیت در همه نقاط کشور فراهم
نگردد. اشخاص دارای معلولیت بیشتر از هر گروه دیگر خواهان صلح و امنیت در کشور می
باشد.
روز جهانی اشخاص دارای معلولیت برای دولتمداران، نهادهای خدمت رسان، رسانه ها
، جامعه و خود اشخاص دارای معلولیت فرصتی را فراهم می سازد تا بار دیگر به وضعیت
آنان در خانواده و جامعه نگاه کنیم و بررسی کنیم که چه تغییری نسبت به سال گذشته
در وضعیت زندگی آنان رونما شده است و همچنان این روز فرصت درک بهتر از معلولیت ها
برایمان مهیا می سازد.
نهادهای عرضه کننده خدمات در راستای معلولیت در حالی که از کارکرد های انجام
شده توسط دولت تشکر می نماید اما آنرا
بسنده ندانسته خواهان توجه بیشتر می باشد. دولت ما در راستای قانون گذاری گامهای
مهم برداشته است و اما در زمینه تطبیق و اجرای آن به شدت دچار مشکل می باشد و
نتوانسته است که مکلفیت های ملی وبین المللی را در زمینه انجام دهد، برخی از
مشکلات قابل درک است ولی بی توجهی و یا عدم حمایت از بالا به موضوع معلولیت قابل
تامل می باشد. بدون اراده سیاسی مشکل
جامعه معلولیت رفع نخواهد شد
ما این روز را با این شعار اصلی: اهمیت شمولیت: دسترسی و توانمندسازی اشخاص
دارای معلولیت و سه شعار فرعی دیگر:
1.
ایجاد شهرهای فراگیر و قابل دسترس برای همه
2.
بهبود در جمع آوری معلومات و ارقام در راستای معلولیت
3.
شمولیت اشخاص دارای معلولیت نا مرئی در جامعه و توسعه
گرامی میدارم که هدف اصلی آن شمولیت اشخاص دارای معلولیت در جامعه است و این
شمولیت مورد نظر شعار امسال بدون دسترسی و توانمند سازی ممکن نیست، دسترسی در عرصه
های مختلف خدماتی، اجتماعی و سیاسی مطرح است، خدمات و سهولیت ها باید مهیا گردد،
قابل دسترس برای جامعه معلولیت باشد و حمایت های لازم سیاسی برای تحقق حقوق این
قشر قابل دسترس باشد و بتوان از آن بهره برد ، بحث مهم دیگر این شعار که ممکل
دسترسی است همانا توانمندسازی اشخاص دارای معلولیت می باشد. توانمند سازی نیز در
ابعاد مختلف آن قابل بحث و بررسی است اشخاص دارای معلولیت باید در فردیت اش باید
با خدمات توانمندساز دسترسی داشته باشد و از آن بهره مند شده به رشد ظرفیت اش
بیانجامد و در محیط خانواده و جامعه نیز خدمات و برنامه های را که منجر به
توانمندی جامعه و خانواده می گردد قابل دسترس باشد تا آنان حامی خوب جامعه معلولیت
گردد و در نهایت دولت در توانمندسازی نقش مهم دارد ، بدون توانمند سازی و دسترسی
اشخاص دارای معلولیت شامل جامعه نمی گردد.
در کنار دولت نقش مهم و ارزنده ای را نهادهای خدمت رسان دارند ، آنان هم می
تواند خدمات قابل دسترس را فراهم نماید تا مستفیدین شان توانمند گردد و هم می
تواند روند شمولیت اجتماعی را تسریع کنند، اما متآسفانه امروزه این نهادها هم دچار
مشکلات زیاد بخصوص کاهش کمک های مالی شده است زیرا اینها در بخش معلولیت کار می
کنند و معلولیت از طرفی جزی از اقشار آسیب پذیر جامعه می باشد بنا آسیب پذیران
بطور معمول در آخر خط قرار می گیرند. آنچه که قابل ذکر است که فعالیت های حمایتی
اندکی در عرصه معلولیت از طرف دونر ها یا جامعه تمویل کنند گان مانند برنامه
همکاری ملکی به قربانیان جنگ (ACAP III) که از طرف دفتر اداره انکشافی ایالات متحده امریکا (USAID) و دیگری حمایت های اتحادیه
اروپا (EC) در بخش بازتوانی فزیکی فراهم شده است، می شود از آن بعنوان یک فرصت ،
هر چند محدود در زمینه یاد کرد، و در عین حال ما از حمایت همه دونرهای که تا به
حال برنامه های مختلف معلولیت را تمویل کرده اند تشکر می نمایم، اما شمولیت
اجتماعی که توآم با دسترسی و توانمندسازی است نیازی به منابع مالی و ظرفیتی بیشتر
از این را دارد. اگر توجه به ظرفیت های موجود نگردد، در آینده نه چندان دور ما
شاهد از دست دادن ظرفیت های موجود نهادهای خواهیم بود، ما با مشکل به اینجا رسیده
ایم، خطر از دست دادن ظرفیت های موجود را باید
جدی بگیریم! .
با اغتنام از فرصت پیش آمده چند مورد را منحیث مشکل و چالش اساسی شمولیت اشخاص
دارای معلولیت در جامعه مطرح میکنیم تا مسوولین و دست اندرکاران راه حل های مناسب
را مد نظر قرار دهند:
1.
ایجاد یک اداره مستقل، با صلاحیت، متخصص و پاسخگو در راستای معلولیت زیرا بدون
یک اداره متخصص و مسلکی نمی توان معلولیت را همه شمول و فراگیر ساخت و به آن
رسیدگی نمود.
2.
تخصیص بودجه مشخص ملی در راستای فراهم سازی خدمات به اشخاص دارای معلولیت
3.
تطبیق ماده 22 قانون حقوق و امتیازات اشخاص دارای معلولیت مبنی بر استخدام
حداقل 3% ادارات دولتی از اشخاص دارای معلولیت واجد شرایط
4.
طرح و دیزاین برنامه ها و پروژه های مختلف در قالب بودجه انکشافی در عرصه های:
روانی - اجتماعی، حرفه و مهارت، بازتوانی ، آگاهی دهی، کاریابی و آموزش برای همه
دسته های معلولیت بخصوص با تاکید بر نابینایان ، ناشنوایان و معلولیت های ذهنی.
5.
راه اندازی سروی سراسری از معلولیت ها در کشور
6.
ایجاد دیتابیس مرکزی که در برگیرنده همه معلولیت ها باشد.
7.
قابل دسترس ساختن مراکز و اماکن عام المنعفه
در پایان از تمامی کسانیکه در تدویر این گرامی داشت حمایت مالی و تخنیکی نموده
است و نیز از رسانه های که در راستای معلولیت برنامه داشته اند سپاس ویژه نمایم.
اگر من و تو با هم باشیم همیشه توانمند باشیم.
تشکر از همه شما
محمد صادق محبی به نمایندگی از گروه
هماهنگی نهادهای عرصه معلولیت کمیته دادخواهی اشخاص دارای معلولیت، کابل
نوت: این متن در مراسم گرامی داشت از روز جهانی اشخاص دارای معلولیت درروز چهار شنبه 11 قوس 1394 (دوم دسمبر 2015) در مرکز آموزش های فنی و حرفوی افغان - کوریا توسط صادق محبی قرائت گردید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر