بنام خداوند دانایی و خرد
توانا بود هر که دانا بود = ز دانش دل پیر برنا بود
توانا بود هر که دانا بود = ز دانش دل پیر برنا بود
در گام نخست از همه مسوولین که در ایجاد این مرکز اکادمیک سهم داشته اند،
تقدیر و تشکر کنم و همچنان از حمایت های همه جانبه جلالتمآب آمنه افضلی وزیر محترم
کار، امور اجتماعی، شهدا و معلولین، محترم داکتر ثریا پیکان معین امور شهدا و
معلولین، معینان صاحبان، روسای محترم
معینیت امور شهدا و معلولین، همکاران نهادهای عرصه معلولیت، نمایندگان جامعه تمویل کنندگان ، نهادها و شخصیت
های داخلی و خارجی که برای بهبود این کانون علمی و خدماتی تلاش همه جانبه نمودند
به نمایند گی از جامعه معلولیت از همکاری و حمایت شان سپاس گزاری نمایم، بدون شک
این یک ابتکاری است که ما را بسوی حرفوی شدن و شایسته سالاری عرصه معلولیت سوق
میدهد.
انستیتوت ملی اشخاص دارای معلولیت منحیث یک طرح اساسی که کمبودهای فراهم سازی
خدمات با کیفیت و مناسب و همچنان پر نمودن خلا کادر مسلکی و تخصصی را حمایت و
ایجاد نمایند، پنداشته می شود.
اشخاص دارای معلولیت به هر اندازه که از ظرفیت بالا برخوردار باشند به همان
اندازه می توانند از حقوق اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی خود بهتر و مؤثرتر دفاع
بموقع نموده و روند مشارکت و شمولیت مؤثر و کامل خود را در جامعه تسریع کنند، این
انستیتوت خلا موجود را در زمینه پر خواهند نمود.
نه تنها که خود اشخاص دارای معلولیت باید از سطح بالای ظرفیت، توانمندی و
آموزش مسلکی برخوردار باشند که در حصه خود خیلی مهم و حیاتی است، بلکه عرضه
کنندگان خدمات و نهادهای که در راستای معلولیت فعالیت می نمایند و یا اشخاص که در
بخش معلولیت کار و فعالیت دارند باید با پدیده معلولیت بصورت تخصصی و حقوقی برخورد
کنند و با دانش امروزین از معلولیت آشنا بوده تا بتوانند برای اشخاص دارای معلولیت
خدمات مفیدتر پیشکش نمایند ، زیرا به هر اندازه که خدمات تخصصی و متناسب به نیازو
ضرورت مستفید عرضه گردد به همان اندازه خدمات می تواند که مؤثر و کارا می باشند.
ایجاد انستیتوت از جانب وزارت کار، امور اجتماعی، شهدا و معلولین گامی بنیادین
در راستای فراهم سازی خدمات و نهادینه سازی حقوق اشخاص دارای معلولیت در سطح کشور
بوده و به بخش های مختلف که نیازجدی به آن احساس می شود توجه می نمایند.
تا هنوز برنامه های آموزشی بصورت علمی و اکادمیک در راستای معلولیت به صورت
همه جانبه صورت نگرفته است، اما بعضی از نهادهای عرصه معلولیت فعالیتی در راستای
تخصصی شدن داشته اند اما بسنده بنوده است باید از آنها نیز تشکر نمایم، امید است که انستیتوت این نیاز و ضرروت حیاتی را
مرفوع نموده با فراهم سازی زمینه های آموزش با کیفیت، عرضه خدمات و راه اندازی
تحقیقات مورد نیاز برای چگونگی تآمین حقوق بشری اشخاص دارای معلولیت ممد و مفید
واقع گردد
افتتاح و آغاز به فعالیت انستیتوت ملی اشخاص دارای معلولیت نشان از تعهد مسوولین بوده و این را می
رساند که بخش معلولیت باید تخصصی و مسکلی گردد، با ترحم و احساسات نمی شود که
اشخاص دارای معلولیت را شامل جامعه ساخت بلکه با تأمین حقوق آنان با رویکردهای
حقوقی، مسلکی و تخصصی می توان نیازمندی های زندگی و بهره مندی کامل آنان از حقوق بشری
شانرا برآورده ساخت.
کنوانسیون حقوق اشخاص دارای معلولیت و افغانستان منحیث کشور عضو مکلف است که
زمینه های مختلف آموزش قابل دسترس، با کیفیت و فراگیر را برای همه دسته های اشخاص
دارای معلولیت مهیا نمایند و در زمینه تدابیر، فعالیت و حمایت های لازم که منجر به تربیه کادر متخصص در بخش های مختلف
معلولیت می گردد، انجام دهند.
خوشبختانه انستیتوت با داشتن 5 شعبه می تواند به این خلاها پاسخگو باشد.
این تازه آغاز راه است و در نوع خود بی نظیر، اما زمانی این انستیتوت می تواند
مؤثر باشد که فعالیت های عملی خود را شروع نموده و همچنان حمایت های همه جانبه
مسوولین امور را مثل حمایت امروزی با خود داشته باشد، قابل یادآوری است که نه تنها
وزارت کار، امور اجتماعی، شهدا و معلولین باید از این روند تخصصی و مسلکی سازی
حمایت نمایند ، که می نمایند، بلکه وزارت خانه های دیگر از جمله وزارت معارف، صحت
عامه، تحصیلات عالی و نهادهای داخلی و خارجی عرصه معلولیت باید ازاین ابتکار بجا و
درست حمایت های لازم مالی و تخنیکی را دریغ نکنند.
در خاتمه از توجه همه تان تشکر و برای مسوولین محترم انستیتوت از خداوند توفیق
بیشتر خدمات مؤثر و کارا را خواهانم.
نوت: انستیتوت ملی معلولیت در 31 حمل 1393 (20 اپریل 2014) در شهر کابل افتتاح گردید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر